Czyli Koksik rzyga albo nie rzyga. Dzisiaj w nocy było spoko, bo pojechała tylko raz, a w pawiu był jeszcze kłak. Nie za duży, ale twardy. Mam nadzieję, że to już jeden z ostatnich jeśli nie ostatni... Śniadania dzisiaj jeść nie chciała. Przy próbie podania Bezopetu oberwałam wczoraj tylną racicą w przedramię. Siniec, opuchlizna - jest gicio. Wywinęła się z dwóch ręczników. Złapałam gargulca, kiedy spał. Więcej mi ten numer nie przejdzie: kiedy widzi, że się zbliżam, spierdziela z prędkością światła. Zresztą boję się ją łapać, bo ma wtedy dziwny wyraz oczu, a pyszczek i język robią się śliwkowe niemal.
Nienawidzę podejmowania takich decyzji: jechać do weta już, czy jeszcze powalczyć. Średnio mi się uśmiecha dylanie przez kolejny tydzień albo więcej codziennie na kroplówki, a juższczególnie mi się nie widzi trzymanie sierściucha w transporterze. Znowu.
Dobra tam, żeby nie marudzić od rana: niebo czarne od jerzyków. W tym roku jest ich wyjątkowo dużo, lubię to ich ćwiergolenie. Chyba zaczęły opanowywać gniazdowanie pod dachami, które w 2010 [jesu, jak ten czas leci...] były wymienianie. Przez kolejne dwa lata na niebie panowała pustka. Człowiek się przyzwyczaja do tego tałatajstwa.
edycja: Koko ułatwiła podjęcie decyzji. Jutro do weta, czyli za chwilę rozpocznie się akcja "złap se koteczka". Na śniadanie rano nie przyszla, podane przed jakimiś dwiema godzinami chrupki spożyła, po czym migiem wydaliła. Kłaków nie było, moze zbyt szybko pałaszowała? Porcja była zbyt duża? Głodna jest... wylizała miskę po sałatce.
Zaraz po umówieniu wizyty, podałam kawałki kurczaka. Wcięła je. Na razie nie ma niespodzianek. Zapiła rzadką papką z rozrobionego conva. Cienka w pasie jak osa :/ Kurdeż...
Pomysł: nie widziałam, żeby korzystała z kuwety w konkretnym celu, może te wymioty jakoś z tym powiązane?