Rok temu była sobota. Rano gnałam na dyżur do lecznicy - jeszcze pełna nadziei. Może nieświadoma tak do końca nie tyle powagi sytuacji, co faktu, że może się nie udać. Do tego była to moja pierwsza czy druga samodzielna trasa do wielkiego miasta. No w każdym razie większego niż mój wygwizdówek, z pierdyliardem rond i ulic jednokierunkowych, zmian pasów i takich tam atrakcji. Cóż, kierowcy pasjami kochają Rybnik.
Wróciłam sama. Podjęłam decyzję, że nie ma sensu dłużej przedłużać fraczkowej wegetacji.
10 stycznia - pożegnanie Jurka
Fejsik od kilku dni wyrzucał wspominki...
9 stycznia - brak wpisów. Nadzieje na poprawę mieszały się z myślami o eutanazji. W tle oddech Dżordża...
8 stycznia - Rokowania z "może nie przeżyć podania głupiego jasia" podskoczyły do "ostrożne". W każdym razie nadal jesteśmy w komplecie, a Dżordż oddycha.
Z klaty utoczono 90 ml płynu. Na RTG niewiele to zmieniło, ale kot wyraźnie oddycha z ulgą.
edycja: My - Jaśnie Miłościwy Dżordż Różowousty [w porywach Śliwkowy] - zaszczaliśmy ze stresu transporter, wetkę, wagę, gabinet i siebie. Śmierdolimy ostro. Właśnie myjemy giczały tylne i podogonie ... Innymi słowy, jeśli ma chłop głowę do pobieżnej - fakt faktem, ale jednak - toalety, to może se jeszcze troche podycho...
Jesc nie chce. Wczoraj przy probie podania conva tak sie oslinił i zaczal dyszec, że szok... poddalam sie po 1 ml.. dzisiaj jakoś wpakowalam w niego kolo 6 ml. Nie slinil sie. Jak widzi zarcie to spiernicza... nie widzialam zeby pil. Szuka se generalnie wygodnych pozycji na podlodze. Zobaczymy.
7 stycznia - RTG, klata zalana
5 stycznia Dlugie weekendy, niedziele, święta i... dokoncz wyliczankę:
A wet
B wet
C wet
D ABC
Howgh.
Brakuje 6 stycznia. Dzisiaj żałuję, że nie dzwoniłam do swojego weta, choć pewnie niewiele by mi to dało, ponieważ był wtedy na dłuższym chorobowym. Czy szukałabym innej lecznicy? Raczej nie - nie zdawałam sobie sprawy z tego, co się dzieje. Było święto. Przed laty szukałam dyżurującej lecznicy, kiedy Karol złamał sobie palec - nie wspominam miło tego doświadczenia. To, że Dżordżio spędzał czas w budce, tłumaczyłam sobie faktem cieszenia się wygodami nowo kupionego drapaka... Ale żałuję. Mogę gdybać.
Za każdym razem, kiedy przypada rocznica odejścia któregoś z futer - czy Kluni , czy Zosi, czy Jura - wracają całą trójką.
I całe rodzeństwo fraczkowe:
Karlito trwa sam na placu boju. Czeka go powtóka badań krwi. W zeszłym roku nie było się do czego przyczepić [targałam go na badania, bo Zosia i Jurek pobrykali z TM w odstępie sześciu miesięcy, z reklamówkowej trójeczki ostał się tylko on].
Także tak... Tak to jakoś działa, że wszystkie elementy układanki zaczynają do siebie pasować, kiedy jest już za późno. I tak to jakoś działa, że - jak już wspominałam rok temu - wszystko jest dlaczegoś, wszystko jest po coś . Nawet jeśli to coś powoduje w życiu totalną absolutną rewolucję... Dzisiaj w sumie taka podwójna rocznica.